Podczas konferencji prasowej w Ministerstwie Zdrowia min. Radziwiłł wyjaśnił, że w Narodowym Programie Zdrowia, uwzględniającym główne kierunku polityki zdrowotnej w naszym kraju (obecnie kończy się jego wersja na lata 2007-2015), znajdzie się część zatytułowana „Narodowy program prokreacyjny”.

W ramach tego programu będziemy realizować różne cele, które nie tylko na etapie diagnozowania i leczenia niepłodności, ale i na etapie profilaktyki będą sfinansowane ze środków publicznych

—zapowiedział minister zdrowia.

Zdaniem min. Radziwiłła, problem leczenia niepłodności nie może być sprowadzany do in vitro, gdyż:

jest to nadużycie z merytorycznego i medycznego punktu widzenia.

Jak poinformował, bardzo wiele pacjentek lub par nie jest w ogóle poddawanych diagnostyce dotyczącej problemów z niepłodnością. Tymczasem bardziej wskazane byłoby, gdyby orzekali wobec kobiet diagnozę pozwalającą na zastosowanie sposobu leczenia, który:

jest prostszy, tańszy, bardziej efektywny i co więcej nie budzący takich emocji etycznych, jak in vitro.

Jego zdaniem, nazewnictwo takiego podejścia jest mniej istotne.

Niektórzy nazywają to podejściem naprotechnologicznym

—dodał minister zdrowia.

Konstanty Radziwiłł przypomniał, że wśród krajów, gdzie zapłodnienie in vitro nie jest finansowane z budżetu państwa są Irlandia, Luksemburg i Słowenia.

To są kraje zamożniejsze od Polski, a mimo to nie finansują, musimy mieć tego świadomość

—powiedział szef MZ.

Częściowo programy in vitro są natomiast finansowane ze środków publicznych w Niemczech, Austrii, Czechach, na Cyprze, w Estonii i Finlandii.

To nie jest tak, że wszyscy wokół finansują program, a my chcemy go nie finansować

—zaprzeczył min. Radziwiłł.

Wydaje się, że w kontekście dyskusji, która się odbywa, trzeba też mieć na uwadze konieczność dokonywania wyborów

—dodał min. Radziwiłł, czym nawiązał do faktu, że na finansowanie in vitro w latach 2016-2019 poprzedni rząd przeznaczył aż 304 mln zł, podczas gdy na inne programy określane jako zdrowotne – znacznie mniej.

Kożuchowska nie jest zwolenniczką in vitro, dlatego postanowiła skorzystać z naturalnej metody leczenia niepłodności, czyli naprotechnologii. Aktorka udała się do endokrynologa i poddała się szczegółowym badaniom.

Miałam wrażenie, że ktoś wziął mnie pod lupę, prześwietlił od góry do dołu i zadbał o mnie. Jak się okazało, skutecznie. (…) Poddałam się naprotechnologii, metodzie, która indywidualnie podchodzi do każdej kobiety. Po dwóch miesiącach leczenia byłam w ciąży. I dopiero wtedy pani doktor przyznała mojemu mężowi, że z badań wynikało, że miałam może dwa, może trzy procent szans na posiadanie dziecka… Oczywiście miałam też ogromne szczęście

— dodaje Kożuchowska.

Poprzedni rząd promował i dofinansowywał kosztowną metodę in vitro. Dzięki świadectwu takich osób jak Małgorzata Kożuchowska o naprotechnologii usłyszy znacznie więcej par starających się o potomstwo, którym do tej pory wmawiano, że in vitro jest ich ostatnią deską ratunku.

bzm/”Viva”/se.pl